Con vergüenza, un homenaje.
Son los amores primeros
la causa de mis desvelos.Entre Mérida y Sevilla,
de Chiron baluarte fiero,
muestra al orbe su denuedo
caballero Cabanillas.
Sin darse de campanillas
defiende desde primero
el estudio sandunguero
del latín y sus cosillas.
Y por tan heroico reto
es causa de mis desvelos.Resuena el cartaginés
en la web dos punto cero,
matemático bloguero
de la Torre Aníbal es.
Por derecho y de través
de herramientas consejero,
con foto, cita o video
reflexiona mes a mes.
Y por su algebraico esfuerzo
es causa de mis desvelos.En Armas levanta un barrio
un sueño bitacorero
que se aplica con esmero
en publicar casi a diario.
No me acusen de falsario
por ser actimolinero
ya que soy esclavo sincero
y de Elisa partidario.
Y por ser su prisionero
es causa de mis desvelos.Tigre, Puente, Paco, Zayas,
Cuerva, Doménech, Sekeirox.
¡Son tantos nombres blogueros
los que en el Reader aguardan
haciendo de la web aula
y del aula mentidero!
Escuela de un marinero
perdido en la gran malla
que de tanto andar entre ellos
no siente sino desvelos.
No voy a comentar la sonrisilla que me ha sacado la glosa, pero sí que tiene saludos confundidos del amigo Víctor en su Linotipo (perdón por mi manifiesta inutilidad para los enlaces).
La Primavera, esa musa ingrata, ha vuelto por el sur…
Muy bonito.
Muchas gracias por la referencia.
Un cordial saludo.
¡Ay, sin palabras me has dejado!
Les he dejado a mis niños tu grabación de Mariquilla la de las albahacas en el blog de aula. Siempre ha sido mi cuento favorito, lo habré contado «sienes y sienes» de veces, a todo tipo de público, y nunca falla.
Desde la habitación de un hotel madrileño después de un largo día oyendo experiencias de la web 2.0 me encuentro una hermosa coplilla
de un maestro bloguero.
Un honor aparecer en la coplilla.
Usted, don José Mª, lo que quiere es hacer llorar a los pobres ancianitos. ¿Ya le había dicho alguna vez que es usted un genio?
Salutem.
Vaya, Don José María,
nos has salido coplero,
y a la Web dos punto cero
la has sacao por bulerías
Ya sólo falta que a Tuenty
le hagas bailar siguiriyas
y para tus coleguillas,
lo conviertas en Cincuenty.
Pon a los wikis en danza
por tientos o por tarantas,
y tenlos hasta las tantas
en jocosa bienandanza.
De las webquests, nada digo
que son un poco malajes;
como ves, de ese pelaje
no soy demasiado amigo.
Canta a la Red por coplillas,
sevillanas, peteneras,
fandangos con manzanilla,
palos de cien mil maneras,
que yo acabo por quintillas.
(Os dejo a los sevillanos que pongáis la música, porque de eso sabéis mucho más que yo. Que conste que para documentarme sobre el flamenco y sus palos, he tenido que consultar la Wikipedia).
Ya me extrañaba a mí que el tigre no se hubiera «picao» al leer tus letrillas. Es que el hombre oye un verso y no se puede contener, me han dicho que está preparando un manual de Word Press en octavas reales. 😉
Eduardo, no te vayas a enfadar, que sabes que soy una de tus más fieles, aunque en la distancia, admiradoras.
Una idea pistonuda, la del manual. Aunque, ya puestos, ¿no sería mejor en sextinas?
¡Mira qué idea! ¡Un nuevo reto para el Tigre! ¿A qué no te atreves?
No es osado quien se lanza
a divulgar lo intrincado,
sino quien estos cuidados
acomete con octavas.
Claro que la sexta rima,
esa juguetona estrofa,
divertida y buena moza
es también apuesta fina.
Me rindo, José María.
Me rindo, Elisa, me rindo.
Al verso siempre me brindo,
pero no a tanta porfía.
De sextinas desconfía
y de octavas, ay señor,
este poeta menor,
que a las Musas compromete
y para salir del brete
da una décima, qué horror.
Pues si en décimas estamos,
-ay, pardiez, qué compromiso-
no puedo hacer caso omiso
ni fingir que no escuchamos.
Es por ello que ocultamos
esta torpeza verbal
que me causa tanto mal
y destruye mi neurona*
en la primera persona
que tiene el verbo en plural.
* Adviértase el uso singular del sustantivo ‘neurona’, empleado de esta manera no por exigencias del consonante, sino por denotación fehaciente del contenido cerebral del autodenominado poeta. Vista la situación, el vate versifica su carencia de la siguiente manera:
Lo de ‘neurona’ es aposta,
no piensen que es por la rima,
que no tengo aquí en la cima
mas que una, vieja y angosta.
A causa dos meus desvelos,
son os amores primeiros;
fortes ou máis lixeiros,
amigos do meu sekeirox.
Un pracer José María,
aparecer nestas coplas;
as túas verbas, as túas notas,
enchéronme de alegría.
Citas do mundo bloguero;
nomes propios ou alcumes
que teñen aceso o lume
desta webdouspuntocero.
Citas, comentas, enlazas;
grazas por pensar e dicilo,
escribilo e sindicalo;
e por compartilo… grazas.
Tengo al vate de baja, así que de forma prosaica te doy las gracias por la referencia y por la sonrisa que me has arrancado (gracias también a Eduardo y a Carlos por su disposición al juego verbal, que tanto nos alegra).
En mi silencio bloguero me he perdido este alarde de ingenio. Cuán duchos andáis Eduardo, Sekeiroz y tú en justas blogueras.
(A mí también se me ha dibujado una sonrisa)
En forma de humilde prosa, y tarde, como siempre, aparezco para agradecer, una vez más, tanta maestría 😉
Espera, espera…
En forma de humilde prosa
tarde, como siempre
aparezco para agradecer
una vez más, tanta maestría.
Joder! Ni por esas! 😦